Մի օր փոքր տղան մոտեցավ հորն ու հարցրեց․ ո՞վ է ամենաբարին ողջ աշխարհում

-Հայրիկ, ի՞նչն է աշխարհում ամենափոքրը։

-Մարդու կյանքը, որդիս։ Սկսում ես ապրել, ու հանկարծ հայտնաբերում ես, որ ծերուկ ես։

-Հաա․․․ Իսկ ֆիզիկայի ուսուցչուհին ասել է, որ էլեկտրոնը․․․ Իսկ ի՞նչն է ամենաերկարը։

-Մարդու կյանքը։ Այնքան սխալ ես հասցնում անել, որ ծոռներդ էլ չեն կարողանա ուղղել։

-Աշխարհագրության դասին մեզ ասել էին, որ էկվատորը․․․ Մի՞թե ստել են։

-Հայրիկ, իսկ ի՞նչն է ամենից շատ գնահատվում։

-Մարդու կյանքը, տղաս։

-Հա, իսկ էտ դեպքում ամենաէժանն ի՞նչն է։

-Էլի մարդու կյանքը, այն երբեմն կոպեկների դիմաց են վաճառում, երբեմն առհասարակ չեն գնահատում։

-Իսկ մեզ ասել էին, որ ստրուկների աշխատանքն է ամենաէժանը։

-Դե լավ, հայրիկ, ասա, որն է ամենաբարդ թեորեմը։

-Մարդու կյանքը, որդիս։ Ամեն օր առավոտից երեկո ինչ-որ մեկին ու ինքդ քեզ ինչ-որ բան ես ապացուցում։

-Ծիծաղելի պատասխաններ ես տալիս, հայրիկ։ Դե ասա, ո՞վ է ամենաուժեղը։

-Նա, ով գիտի իր թշնամիների լեզուն։

-Իսկ ո՞վ է ամենաբարին։ Երևի նա, ով բոլորին խղճում է, այնպես չէ՞։

-Ամենաբարին նա է, տղաս, ով չի խղճում ինքն իրեն։

Նյութը պատրաստեց Տեղեկատու կայքը