Սկեսուրս անհամբեր սպասում ա Ամանորին։ Արդեն մանր մանր սկսելա առևտուր անել, քանի չի թանկացել ամեն բան, էն օրը կոնֆետն ու չարազեղենն էր առել եկել։ էս քանի օրա կպելա ամուսնուս ասումա, քանի բուդը չի թանկացել գնացեք առեք, բերեք խոլոդ կդնենք։ Թե չէ թանկանալու ա հազիվ կարողանանք փոքր բան առնենք։
Ու օրվա մեջ մի քանի անգամ հիշացնումա բդի թեման։ Ամուսինս էլ ասում էր դե կառնենք, վռազ չի։ Մի բան էլ նեղանում էր, որ ասածը արագ չի արվում։ Մի խոսքով էնքան ասեց հետո էլ ու նույնիսկ կռիվ սարքեց, որ անբաշար ենք, որ առևտուրը շուտ չենա քնում էժան առնենք, սպասում ենք թանկ ու կրակ ենք առնում, որ ամուսինս ջղայնացավ ու ասեց․
-Այ մարդ հերիքա էլի, բդով ենք ապրելու՞։ Լիքը մարդ սկի հացի փող չունի, թաց աչքովա դիմավորելու նոր տարին, որովհետև երեխեն էլ հետ չի գալու ծառայությունից, էդքանից հետո քո ուշք ու միտքը բուդն ա այ մամա։ Այ տենց սաղ մեր համար աջներս քաշած ապրում ենք, դրա համար էս օրին ենք։ Էն մութ ու ցուրտ տարիներին, որ սոված էինք ու տալոնով էինք հաց առնում, ավելի երջանիկ էինք ու իրար սիրող ազգ էինք քան հիմա։ Հիմա վիշտը մենակ կորցնողիննա, մնացածի պետքը չի, որ իրանց են պաշտպանել։
Էս խոսքերից հետո սկեսուրս ահավոր ազդվել էր ու հետո ասեց, որ ճիշտա տղես ասում, էլ բան չեմ ասի։
Մութ ու ցուրտ տարիներին էրկու էրեխեքիս մենակ եմ պահել մեծացրել մեծ տանջանքով ու հիմա տեսեք, թե ինչ են բերում գլխիս. իմ էշ խելքն ասա, որ կյանքս ոչ թե ինձ, այլ իրանց նվիրեցի
Մի հատ ռուս տուրիստ եմ կպցրել, ասել եմ ամուսնացած չեմ, հետը ֆռում փող եմ քերում․ մենակ իմանաք 2 կոպեկի համար ինչ ստիպեց անեմ…Թեժ քննարկում համացանցում…
