Ռեստորանը սեփականատերը, որտեղ ես եմ աշխատում, բարկացավ եկավ ու ինձ կանչեց իր սենյակ․․․Նրանից ամեն ինչ սպասում էի, բայց ոչ այս մեկը։Ես աշխատում եմ տեստորանում, որպես աման լվացող:
Իմ կյանքը շատ դժ վար էր, իմ խնամքին էին երեք երե խա ու 92-ամյա տատիկս։
Ամուսինս ինձ լքել էր՝ թողնելով երեք երեխաների հետ բախտի քմահաճույքին: Աշխատում էի երկու տեղ, երբեմն նույնիսկ երեք տեղ, որ կարողանայի կերակրել երեխեքիս: Մեծ աղջիկս օգնում էր ինձ երեխեքի խնամքի հարցում, տան գործերն էր անում: Ես ռեստորա նից ուտելիքի մնացորդները տուն էի տանում, չնայած դա խստիվ արգելված էր:
Ես այն ժամանակ փողի խիստ կարիք ունեի։
Մեր ղեկավարն իմացավ, որ մնացորդները հավաքում եմ ու տուն տանում ու կանչեց իր մոտ: Այդ ժամանակ մտածում էի, որ ինձ աշ խատանքից կազատեն։ Սր տի դողով գնացի նրա կաբինետ: Հարցրեց, թե ինչու եմ տուն տանում ուտելիքի մնացորդները: Ես պատ մեցի երեխաներիս, իմ վի ճակի մասին:
Նա կարգադրեց յուրաքանչյուր գնումից ինձ սնունդ հատկացնել, որպեսզի ես կարողանամ կերակրել երեխաներին։ Նրա շնորհիվ երեխաներս սկսեցին նորմալ սնվել:
Երկու ամիս անց նա ինձ առաջարկեց անցնել ադմինիստրատորի աշխատանքի: Սկեսցի ավելի լավ վաստակել: Իսկ հիմա ամբողջ ցանցի ադմինիստրատորը ես եմ։ Ես շատ շնորհակալ եմ նրան:
