Ամուuնուu գnրծnւղման մեկնելnւց հեsո որnշեցի որդուս հեs մի քանի օրով գնալ մեր ամառանnց․ Մտնելով ներս՝ sեսածիցu ապշեցի․․․Վերջերս ինձ հետ շատ տհաճ միջադեպ եղավ․․․ ոչ մեկին չէի ցանկանա հայտնվել նման իրավի ճակում։ Անհն ար է նկարագրել, թե ինչ է կատարվում հոգումս, շատ ցավոտ է․․․
Կցանկանայի իմա նալ ձեր կարծիքը՝ այս ամ ենի վերա բերյալ։Ես ու ամուսինս միասին ապրել ենք 12 տարի։ Լուրջ վե ճեր երբեք չենք ունեցել․ նա աշխատո ւմ է, իսկ ես զբաղվում եմ մեր երեխաների դաստիրակությամբ, խնամքով, դասերով։
Բացի այդ, նաև աշխատում եմ տանից․ հագուստի վերանորոգում եմ անում։Մոր որդին արդեն 8 տարեկան է, սովորում է դպրոցում, իսկ աղջիկս 3 տարեկան է։Մեր համատեղ կյանքի ընթացքում ձեռք ենք բերել բնակարան և ամառանոց։ Մինչ այս դեպքը ինձ թվում էր, որ հեքիաթային կյանքով եմ ապրում։
Մի քանի օր առաջ ամուսինս ասաց,որ պիտի 7 օրով մեկնի գործուղման։ Դա ինձ չզարմացրեց, քանի որ նման բան հաճախ է լինում։ Դստերս թողեցի մորս մոտ, իսկ որդուս որոշեցի գնալ մեր ամառանոցը, քանի որ ամբողջ ձմռան ընթացքում այնտեղ չէինք եղել։ Մտած եցի, մի քիչ մաքրություն կանենք, կգանք տուն։
Հենց մտանք ներս, սիրտս կանգնեց․ իմ խոհանոցում կանգնած էր մի երիտասարդ աղջիկ, հագին էլ՝ ամուսնուս վերնաշապիկը։ Հե-տո սենյակից դուրս եկավ ամուսինս․․․Ես բռնեցի որդուս ձեռքից և դուրս վազեցի։ Ամուսինս եկել էր տուն, բայց դուռը չբացեցի, ար-դեն մի շաբաթ զանգերին չեմ պատասխանում։
Հիմա չգիտեմ, ինչ անեմ, ինչպես շարունակեմ ապրել․․․